امام خمینی(ره)

مـن بـه خـال لبت ای دوست گرفتار شدم          چـشـم بـیـمـار تـو را دیـدم و بیمار شدم

فـارغ از خـود شدم و کوس اناالحق بزدم            هــمـچـو مـنـصـور خـریـدار سـرِ دار شـدم

غـم دلـدار فـکـنده است به جانم، شرری           کــه بـه جـان آمـدم و شـهـره بـازار شـدم

درِ مـیـخـانـه گـشایید به رویم، شب و روز           که من از مسجد و از مدرسه، بیزار شدم

جـامـه زهـد و ریـا کَنـدم و بـر تـن کـردم              خــرقــه پــیــر خـرابـاتـی و هـشـیـار شـدم

واعــظ شـهـر کـه از پـنـد خـود آزارم داد               از دم رنــد مــی‏آلــوده مــددکــار شــدم

بــگــذاریـد کـه از بـتـکـده یـادی بـکـنـم                مـن کـه بـا دسـتِ بت میکده، بیدار شدم