وقف؛ راهبردی برای تأمین همیشگی نیاز نیازمندان

عشق به آفریدگار جهان و شوق دیدار او و برخورداری از نعمتهای بی پایان بهشتی و هراس از قهر و خشم خداوند و دوزخ سوزانش، چنان در دل مؤمن جای دارد که به راحتی نتیجه کوشش و دست رنج خویش را به نیازمندان تقدیم می کند.وقف، از سنتهای مترقّی و چاره جوییهای بنیادی اسلام برای حل مشکلات اجتماعی، مانند فقر، محرومیت و فاصله طبقاتی است. این سنت، در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله با راهنماییهای قولی و عملی ایشان به خوبی در رفتار مسلمانان جای گرفته بود به گونه ای که گفته اند هیچ یک از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله نبود که چیزی را وقف نکرده باشد. 

 به گزاش شبکه اشتراک لینک توبنویس ؛ وبگاه شکوه حماسه :

وقف، از سنتهای مترقّی و چاره جوییهای بنیادی اسلام برای حل مشکلات اجتماعی، مانند فقر، محرومیت و فاصله طبقاتی است. این سنت، در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله با راهنماییهای قولی و عملی ایشان به خوبی در رفتار مسلمانان جای گرفته بود به گونه ای که گفته اند هیچ یک از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله نبود که چیزی را وقف نکرده باشد.

عشق به آفریدگار جهان و شوق دیدار او و برخورداری از نعمتهای بی پایان بهشتی و هراس از قهر و خشم خداوند و دوزخ سوزانش، چنان در دل مؤمن جای دارد که به راحتی نتیجه کوشش و دست رنج خویش را به نیازمندان تقدیم می کند. عشق به خداوند، ریشه های کدورت و دشمنی را خشکانده، نهال محبت و عشق به آفریدگان خداوند را در جان آدمی فرو می نشاند. حرارت این عشق به انسان توان می دهد تا زمین مرده را برای رفاه بندگان خدا آباد کند. چنین بود که مولای متّقیان، امام علی علیه السلام زیباترین حماسه سازندگی را بنیان نهاد؛ حماسه ای که چیزی جز عشق به پروردگار، خوف از عذاب دوزخ و میل بسیار به دوستی با بندگان ضعیف خداوند نبود. هنگامی که با بازوان پرتوانش، آب گوارا را در صحرای ینبع جاری ساخت، مردم گفتند: «وارثان را بشارت دهید!» امّا امام علیه السلام وارثان خود را چنین معرفی فرمود:

بشّرالوارث، ثمّ تصدّق بها علی الفقراء والمساکین وفی سبیل اللّه وابن السّبیل القریب والبعید وفی السّلم وفی الحرب لیوم تبیضّ وجوه وتسودُّ وجوه لیصرف اللّه تعالی بها وجهی عن النار ویصرف النّار عن وجهی.1

وارثان را بشارت ده! آن گاه همه را بر نیازمندان و بینوایان و در راه خداوند و برای واماندگان دور و نزدیک، در صلح و جنگ ارزانی کن تا به روزی که در آن، چهره هایی به سفیدی و چهره هایی دیگر به سیاهی می روند، خداوند متعال مرا از آتش باز دارد و روی ام را از آن در امان دارد!
چنین عباراتی در تمامی نسخه های وقف امیرمؤمنان علیه السلام به چشم می آید2 و برای همیشه بر صفحه های تاریخ می درخشد.
پی نوشتها

1- البیهقی، السنن الکبری، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1414 ه .ق.، ج 6، ص 160.
2- ر. ک.: نهج البلاغة، نامه 24؛ الکلینی، همان، ج 7، ص 50، ح 7 و ص 54، ح 9؛ شیخ طوسی،التهذیب، دار التعارف، بیروت، چاپ اوّل، 1401 ه .ق.، ج 9، ص 131، ح 560؛ دعائم الاسلام، ج 2، ص 340، ح 1281.